Hunden Rosa er lei av å gå keisame turar i forureina og bråkete bygater. Eigaren damemennesket, må finne på noko som kvikkar opp Rosa, og då er hundedagheim tingen. Der møter Rosa mange hundar med kvar sine individuelle særtrekk, men på dagheimen florerer også lus og kikhostesmitte. Spennande turar ute i det fri friskar opp kvardagen og gjer godt for pusten. Perspektivet er lagt til den vesle dagheimhunden, men ei humørfylt vinkling er ikkje nok til å gjere ei noko poenglaus historie like vellykka som dei to fyrste forteljingane om Rosa. Fargeblyantteikningane til Eva Eriksson har ein ledig strek og mange artige poeng og lyfter teksten.
