Medisinen har ikkje alltid eit tilstrekkjeleg språk for dei erfaringane og kjenslene som kan oppstå ved psykiske plager. Forfattaren meiner at litteraturen kan vere ei god kjelde til slik innsikt og forståing. Litteraturen kan ikkje vere ein ersattar for fagkunnskapen, men fungere som eit supplement. Ein ser ofte at skiljet mellom sjuk og frisk ikkje er like viktig i skjønnlitteraturen. Menneske som har psykiske vanskar kan stundom finne trøyst og kjenne seg att i romanar og dikt. Sørbø viser til døme frå mellom anna Beate Grimsrud, Olav. H. Hauge, Lars Amund Vaage og Gunvor Hofmo.
